Deze structuren bleken een noodzakelijke aanvulling op het zorgaanbod, erkend door de actoren van de ziekenhuis- en ambulante sector.
Ze werken onafhankelijk van de diensten voor geestelijke gezondheidszorg en van de ziekenhuizen (buiten een aantal centra die ook beschikken over een ziekenhuiserkenning A of K).
Ze onderscheiden zich binnen de wereld van het zorgaanbod door de verscheidenheid en complementariteit van hun specifieke therapeutische projecten (dagcentra, nachtcentra, 24/24-opvang, ambulante zorg, crisisopvangcentra, nazorgcentra enz.).
Het zijn kleine structuren die zo dicht mogelijk bij de patiënt als individu staan.
We kunnen deze structuren omschrijven als “tussenschakel”, met hun eigen rol te midden van de andere actoren in de geestelijke gezondheidszorg en de socioculturele sector.
Ze bieden opvang aan volwassenen, adolescenten en kinderen met sterk invaliderende psychiatrische aandoeningen en/of verslavingen, die meestal geen aansluiting meer hebben bij hun omgeving. In totaal hebben ze een opvangcapaciteit van ongeveer 5.000 patiënten (ref. 2015).
Het behoud van de specificiteit van deze diensten is van primordiaal belang als de ruime waaier aan mogelijke behandelingen binnen het zorgaanbod gewaarborgd moet blijven.